Ronald Smits van Pondres (e-fulfilment) schreef het volgende artikel over de box on demand:
De legpuzzel van de verzenddoos
Een verzenddoos voor ieder product, ter plekke gemaakt, opgezet en gecodeerd; bij voorkeur met een RFID-tag. Uitgevoerd in twee smaken: een productie vooraf, dan wel achteraf. Dat zou het summum zijn in een e-Fulfilment verpakkingslijn.
Het vergt grote inspanningen om de juiste standaard verzenddoos te vinden, waar alle te verzenden producten in passen. Iedere producent dimensioneert zijn producten immers volgens eigen inzicht. Hierdoor ontbreken logische verhoudingen tussen de afmetingen van de producten. Het gevolg is een legpuzzel in een verzenddoos, waarvan altijd wel een stukje ontbreekt.
ColloModuul heeft een standaard voor transportverpakkingen ontwikkeld. De productverpakking is weliswaar een afgeleide van de transportverpakking, toch zijn er duidelijke verschillen te onderscheiden. ColloModuul beschrijft de dimensie waaraan transportverpakkingen moeten voldoen, zodat een pallet optimaal wordt benut. Een dergelijke methodiek voor consumentenverpakking ontbreekt. Voor cd’s bijvoorbeeld, zijn er verpakkingen van gelijke afmeting, maar met een inhoud van 20, 24 en 25 stuks. Een ander product, zoals textiel, is niet vormvast. Zelfs het volume is variabel; druk op het product doet het volume krimpen.
Zonder industriestandaard, zal verpakken in een e-Fulfilment omgeving een uitdaging blijven. Uit eigen onderzoek komt naar voren, dat bij gebruik van standaard verzenddozen veel lucht wordt vervoerd.
Vooraf lokaal een maatwerk verzenddoos produceren
Het begint met een order. Deze bestaat uit een aantal producten, die verpakt moeten worden. Als de producten vormvast zijn, kan, vooraf, de benodigde verzendverpakking worden berekend. Door optimalisatie van algoritmes, is het mogelijk om de optimale afmeting te berekenen. Een machine maakt vervolgens ‘op order’, lokaal, de verzenddoos uit plano vellen, of vanaf de rol. Een methodiek die prima werkt. Echter, door de hoge kosten is het voor maar weinig orders/producten rendabel.
Een oplossing zou kunnen zijn, om seriematig verzenddozen, voor een bepaald order volume range (m3), te produceren.
Achteraf lokaal een maatwerk verzenddoos produceren
Voor bepaalde productgroepen is het lastig om deze vooraf te dimensioneren. Zoals het al eerder genoemde textiel, dat op oneindig veel manieren in een verzendverpakking past. Of de blisters die schuin aflopen, of die nestbaar zijn. Kortom: in een geautomatiseerd systeem is de vorm niet altijd te dimensioneren.
De optimale configuratie om de producten te verpakken, wordt bepaald na het picken en samenstellen van een order. Vervolgens neemt een 3D-scanner de buitenmaten op, waarna de verpakkingsdoos direct kan worden geproduceerd. Deze wordt om de order heen gevouwen, of de producten kunnen in de verzenddoos worden geplaatst.
Resultaat
Theoretisch bezien, kan het resultaat bestaan uit: een reductie van het aantal pakketten, minder stadsdistributie, minder wachten op koeriers en lagere transportkosten. Het belangrijkste echter, is dat mijn total cost of ownership voor het tablet, waar dit stuk op is geschreven, veel lager zou zijn geweest. Het resultaat zou namelijk zijn geweest, dat de consumentenverpakking door de brievenbus had gepast.
Conclusie
Zonder het maken van afspraken binnen de keten over productafmetingen, of standaard consumenten verpakkingseenheden, zal het aandeel vervoerde lucht groot blijven. Voor bepaalde segmenten producten, of kleine series, kan het lokaal produceren van de juiste doos, een optie – met vergaand resultaat – zijn.
